Down to earth
Door: Eddy en Angelique
Blijf op de hoogte en volg Eddy en Angelique
05 November 2018 | Australië, Denham
We hebben afgelopen week ons campertje opgehaald in Perth. Het is een leuk ding met allerlei handigheidjes. Goed in te slapen, tenminste de eerste 5 nachten. Nu slapen we al drie nachten in een soort stacaravan. We hebben al zo'n duizend kilometer rondgetuft en allerlei schitterende plekjes gezien: de Pinaccles bij Cervantes, vreemde limesteenformaties. De natural window in Kalbarri Natural Park, een echt Pink Lake, Shellbay bij Denham en schitterende kusten, baaien en zonsondergangen.
Maar nu even terug naar de titel; afgelopen donderdag ging Angelique onderuit. Ze gleed uit en was down to the ground, lees: plat op haar snufferd in de modder langs een rivier. Pijnlijk, erg pijnlijk. Wij naar het hospitaaltje in Kalbarri. Nu kennen we, tenminste als je wat ouder bent, de televisieserie The Flying Doctors. Na wat rontgenfoto's hoorden we de verpleegkundigen praten over de Flying Doctors. Ze bestaan nog steeds, en Angelique had de kans om met ze mee te vliegen naar Perth, om daar haar gebroken bovenarm chirugisch met pinnen en schroeven vast te laten zetten. Maar na overleg, via skype, met de specialist in Perth (800km verderop), bleek dat het beter zou zijn de arm in een sling te dragen en omdat de breuk wel gecompliceerd was, maar heel netjes zat. Over een week of vier zou dat aan elkaar moeten zitten. Dus niet vliegen met de Flying Doctors, maar omdat het heel erg pijn deed en ze aardig wat medicatie, oxycodon, had gekregen mocht ze wel een nachtje in het ziekenhuisje (max 3 bedden!) bijven. De arts, dr. Andi, en de verpleegkundigen waren ontzettend lief, behulpzaam en kundig. Ik mocht dus een nachtje alleen in de camper slapen. Kon ik gelijk de stinkende modderkleren wassen en het natte fototoestel met behulp van een fohn weer nieuw leven in proberen te blazen. Toen ik haar de volgende dag ophaalde drukte Dr Andi mij op het hart om ervoor te zorgen dat ze ook echt rustig aan zou doen: “because she is a very tough lady......she can easily do too much...”
“Gelukkig” betreft het de linkerarm van Angelique en is ze dus niet helemaal onthand, kan wel een beetje iets doen, maar het blijft heel pijnlijk. Bij een tweedehandswinkeltje hebben we een opstapje en een hoge stoel gekocht. Kan ze opstappen en voor in het campertje zitten. In de camper slapen zit er voorlopig niet in, kruipen gaat niet.... Dus daarom hebben we de afgelopen dagen luxe gekampeerd: op de camping in een cabin, met groot bed en toilet. Vanwege de pijn kan Angelique ook niet ver en snel lopen, dat vind ik niet zo erg.. Ook vanwege de pijn zit ze aardig onder de pijnstillers, en is ze veel rustiger, zelfs af en toe volgzaam........Elk nadeel hep se voordeel.....
Je ziet we proberen er het beste van te maken, de komende dagen zitten we in Denham aan een schitterende kust, en terwijl ik dit type doet Angelique een middagdutje en zit ik in het zonnetje en kijk uit over een turquoise zee. Eindelijk wat me-time, want dutten (Down under Together) blijkt toch wat intensiever dan Latten.
Wat Eddy niet schrijft is dat hij heel zorgzaam en waakzaam is. Best een heftige rol. Daarbij is hijo ok nog eens ontzettend lief! Ik heb al gezegd dat het straks thuis pay-back time zal zijn. Ik ga hem iedere dag een ontbijtje op bed brengen, maar dat vindt hij dreigen... Het is nu even balen, we kunnen niet al onze plannetjes uitvoeren. Genieten van dit prachtige land kunnen we nog steeds!
Maar nu even terug naar de titel; afgelopen donderdag ging Angelique onderuit. Ze gleed uit en was down to the ground, lees: plat op haar snufferd in de modder langs een rivier. Pijnlijk, erg pijnlijk. Wij naar het hospitaaltje in Kalbarri. Nu kennen we, tenminste als je wat ouder bent, de televisieserie The Flying Doctors. Na wat rontgenfoto's hoorden we de verpleegkundigen praten over de Flying Doctors. Ze bestaan nog steeds, en Angelique had de kans om met ze mee te vliegen naar Perth, om daar haar gebroken bovenarm chirugisch met pinnen en schroeven vast te laten zetten. Maar na overleg, via skype, met de specialist in Perth (800km verderop), bleek dat het beter zou zijn de arm in een sling te dragen en omdat de breuk wel gecompliceerd was, maar heel netjes zat. Over een week of vier zou dat aan elkaar moeten zitten. Dus niet vliegen met de Flying Doctors, maar omdat het heel erg pijn deed en ze aardig wat medicatie, oxycodon, had gekregen mocht ze wel een nachtje in het ziekenhuisje (max 3 bedden!) bijven. De arts, dr. Andi, en de verpleegkundigen waren ontzettend lief, behulpzaam en kundig. Ik mocht dus een nachtje alleen in de camper slapen. Kon ik gelijk de stinkende modderkleren wassen en het natte fototoestel met behulp van een fohn weer nieuw leven in proberen te blazen. Toen ik haar de volgende dag ophaalde drukte Dr Andi mij op het hart om ervoor te zorgen dat ze ook echt rustig aan zou doen: “because she is a very tough lady......she can easily do too much...”
“Gelukkig” betreft het de linkerarm van Angelique en is ze dus niet helemaal onthand, kan wel een beetje iets doen, maar het blijft heel pijnlijk. Bij een tweedehandswinkeltje hebben we een opstapje en een hoge stoel gekocht. Kan ze opstappen en voor in het campertje zitten. In de camper slapen zit er voorlopig niet in, kruipen gaat niet.... Dus daarom hebben we de afgelopen dagen luxe gekampeerd: op de camping in een cabin, met groot bed en toilet. Vanwege de pijn kan Angelique ook niet ver en snel lopen, dat vind ik niet zo erg.. Ook vanwege de pijn zit ze aardig onder de pijnstillers, en is ze veel rustiger, zelfs af en toe volgzaam........Elk nadeel hep se voordeel.....
Je ziet we proberen er het beste van te maken, de komende dagen zitten we in Denham aan een schitterende kust, en terwijl ik dit type doet Angelique een middagdutje en zit ik in het zonnetje en kijk uit over een turquoise zee. Eindelijk wat me-time, want dutten (Down under Together) blijkt toch wat intensiever dan Latten.
Wat Eddy niet schrijft is dat hij heel zorgzaam en waakzaam is. Best een heftige rol. Daarbij is hijo ok nog eens ontzettend lief! Ik heb al gezegd dat het straks thuis pay-back time zal zijn. Ik ga hem iedere dag een ontbijtje op bed brengen, maar dat vindt hij dreigen... Het is nu even balen, we kunnen niet al onze plannetjes uitvoeren. Genieten van dit prachtige land kunnen we nog steeds!
-
06 November 2018 - 03:23
Ineke:
Wat een pech! En de pijn.
Jullie hebben wel al veel gezien . Gelukkig is het daar een mooie plek.
Sterkte Angelique en Eddy ook natuurlijk!!
-
06 November 2018 - 05:03
Willem & Jay:
Zit het hem in de tijd van het jaar, Angelique? We herinneren ons namelijk een armlastige periode in november van het vorig jaar...
Afijn, rustig aan maar weer en inderdaad blijven genieten van elkaar, de jacht en het land. Anders zit je voor je het weet op een stoeltje voor je camper thee te slurpen en kom je nergens meer.
-
06 November 2018 - 15:05
Ida:
Bah wat een pech, hopelijk heelt het snel en wordt de pijn minder.
Zo te horen maken jullie er toch maar weer het beste van! Beterschap!
Groetjes Ida -
06 November 2018 - 17:25
Marijke Cornelissen:
Hoi reizigers, wat een pech, fijn dat Eddy zo lief voor je is Angelique! Pay-back time lijkt mij niet echt nodig, heeft zijn me-time al gehad. Fijn om te lezen dat jullie ondanks deze pech toch genieten; de foto's laten dit ook zien. -
07 November 2018 - 15:52
Hanny:
Hey lieve zus, dat je nou aan de andere kant van de wereld je arm moet breken, wat een pech. Hoop dat de breuk snel heelt en jullie je reis weer ( rustig) kunnen vervolgen. Gelukkig ben je in de zorgzame handen van Eddy en wat jullie tot nu hebben beleefd en gezien pakt niemand je meer af! Stekte lieve mensen. Knuffel Je zus -
08 November 2018 - 09:43
Wim:
Dat is een tegenvaller. Dat kun je net niet hebben met die arm. Het zal jullie wel beperken met de plannen die je gemaakt hebt. Probeer er toch nog wat van te maken, ook al moet je meer rust inbouwen. De foto's zijn prachtig en jullie blijven positief in jullie verslagen, maar het is wel balen.....Groetjes
Wim. -
08 November 2018 - 13:44
Marian Lebbink:
Ondanks alles toch jullie humor, bewonderenswaardig! Jammer dat je nu even niet te veel kunt ondernemen, maar even pas op de plaats en rust komen is ook goed! Veel succes "tough lady"en we hopen dat je pijnlijke arm snel zal genezen! Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
