Terug naar school
Door: Angelique
Blijf op de hoogte en volg Eddy en Angelique
07 Oktober 2019 | Colombia, Galapa
Elke ochtend rond 8 uur, tijd is hier een relatief begrip, verschijnt onze tuktuk om ons op te halen.
Ons vrijwilligerswerk bestaat uit het assisteren op een schooltje voor, zeg maar, speciaal onderwijs.
De opbouw en indeling van de reguliere scholen is min of meer gelijk ( más o menos, een heerlijke uitdrukking! ) aan de onze. Pré-escuela t/m 5 jaar, dan primero Y secundio colegio en eventueel universidad. Als je niet mee kunt komen op school, heb je pech. Er zijn geen voorzieningen voor buitenbeentjes. Ons schooltje is dus uniek. We komen terecht in een tijdelijk onderkomen, ingericht met wat wrakke tuintafels, een allegaartje aan stoelen, 3 ventilatoren en een gammel whiteboard met wat uitgedroogde stiften. We treffen 7 leerlingen rond de 11 jaar met hun leerkracht Yiribeth aan. Het is een boeiend stel, in korte tijd kunnen we al onze 'etiketjes' plakken. We signaleren in wisselende combinaties AD(H)D, PDD-NOS, dyslexie, dyscalculie, beperkte intelligentie, taal- spraak stoornissen, slechtziendheid en concentratie- en werkhoudingsproblemen. Twee leerlingen hebben ook een lichamelijke aandoening. Ook de thuissituaties vallen zonder uitzondering onder de noemer 'belemmerend'. Ga er maar aan staan als leerkracht! Met een minimum aan materialen, er ligt welgeteld één handleiding en 3 leerlingenboeken in de kast, probeert deze juf onderwijs te geven. De bordlesjes slaan niet erg aan, we zien de kinderen één voor één afhaken. Ze spelen met hun schriften, pakken elkaars pennen af, dromen voor zich uit en geven alleen antwoord als ze hun naam horen noemen.
Op bepaalde momenten krijgen de kinderen in wisselende groepjes les in het een of ander. Wat daarbij enorm scheelt is dat ook de kinderen behept zijn met een enorme dosis geduld. Lees: we doen even niks. Efficiënt omgaan met leertijd is hier absoluut niet van toepassing. Een zegen? Of jammer? Welke doelstelling zou het project hebben. Onderwijs of …..??? En zo ja, zijn er leerlijnen? Is er enige opbouw in het programma? We kunnen het volgende week pas vragen aan Inten. De initiatiefneemster is nu net in Nederland.
De eerste dagen kijken we vooral. En geven we hulp waar Yiri om vraagt. Met een paar kinderen rekenen, met weer anderen lezen of een dicteetje. De opgaven zijn moeilijk, veel te moeilijk vaak. Het lijkt erop dat alleen het resultaat telt. Helpen voelt vooral als voorzeggen. Het maakt niet uit of je het snapt. Als het antwoord maar goed is. Later blijkt dat sommige kinderen 's middags naar een reguliere school gaan. De opdrachten komen daarvandaan. Wat we doen is begeleiden bij het huiswerk.
Oei, au, het doet me pijn aan mijn RT hart.
Ana (11 jaar ) deed net een beetje succeservaring op...
Getallen opzetten op het telraam gaat met moeite zonder vergissingen. Ze begint steeds opnieuw vooraan te tellen. Na vele malen voordoen, lukt het haar om de hoeveelheid 8, 9 of 10 er zonder tellen op te zetten. En zelfs doortellen lukt! Dus 8 + 4, wordt vanaf 8: 9, 10, 11, 12... Ze straalt! Dan bekijken we de opgaven in haar schrift. Cijferend onder elkaar optellen type 479+ 166. Dat is een heleboel bruggen te ver. Toch krijgt ze het voor elkaar. Ze kent het trucje 9+6 = 15, 5 opschrijven, het 10 tal bij de tientallen noteren, enz. Alles m.b.v. het telraam. Zo worstelen we ons door 12 sommen heen. Daarna is het tijd om sommen voor elkaar te verzinnen. Opnieuw een grote grijns. Yes, she can!
Helaas was daarmee het rekenen nog niet klaar. Er moesten ook nog min sommen worden gemaakt. Type 86-17, dus aftrekken mét lenen. Terwijl haar niveau....Min sommen ??? Ik probeer 5-3... Het blijft oorverdovend stil aan de andere kant van de tafel. Ik doe haar schrift dicht. Ik doe het haar niet aan!
Dan volgt er een werkblad waarbij ze om een tekening te krijgen stippeltjes (bij getallen) met elkaar moet verbinden. Vanaf 200 met sprongen van 4. Ook dit kan ik haar niet aandoen. In mijn beste Spaans vraag ik aan Yiri een ander, eenvoudiger werkblad. Dat lukt! Nu moeten we oneven getallen met elkaar verbinden. We tellen in het Spaans, de even niet, de oneven wel. We hebben lol. Yes, we can! Si, podemos!
Eddy geeft op verzoek 2 keer een Engelse les. Schoolmeester zijn is net als fietsen; hij leeft zich helemaal uit. Alles eerst van tafel, voorkennis activeren, alle kinderen erbij betrekken, allemaal laten nadenken, kijken of iedereen wat opschrijft, iedereen het bij kan houden, corrigeren (ook op gedrag ) veel complimentjes geven en samen genieten van wat je kunt.
Yiri wil er naderhand alles van weten. Tijdens de lunch kletsen we, in het Spaans, dat gaat steeds beter, over van alles. Van de thuissituatie van de kinderen ( zonder uitzondering zijn er alleen moeders in het gezin, de vaders zijn...wieberen.... ) tot haar eigen leven inclusief de zorg voor haar -zieke- moeder. En natuurlijk praten we over onderwijs. Best tricky, want we zien op didactisch gebied dingen waar wij hele kromme tenen van krijgen. Net de tafel van 2 geleerd? Nou geleerd? Zonder uitleg, gewoon overschrijven, de volgende stap 3x165 en vervolgens 64: 8. Dezelfde dag! Hoe moeten we hier op reageren? We zien dat ze een groot hart heeft voor haar kinderen, we hebben gezien met welke materialen ze het moet doen...Wat is onze rol? Gelukkig vraagt ze ons veel. N.a.v. De Engelse les van Eddy hoe ze de kinderen kan motiveren. Wij zien een paar dagen later terug dat ze elementen van zijn les overneemt. Top! Ook over dyscalculie en de aanpak ervan wil ze alles weten. Eerst getalbegrip, zonder tellen hoeveelheden overzien. Getallen neerleggen en opschrijven. Kleine stapjes, hele kleine stapjes, veel herhalen, veel geduld, kinderen succeservaringen laten opdoen. Dan vertelt ze hoe Clariza (11) daar binnenkwam, een half jaar geleden kon en wilde ze niet lezen. Nu pakt ze zelf een boek en vraagt hulp. Triomfa voor de leerling zegt de juf. Ook triomfa voor de juf, zeggen wij. Ze straalt!
Ons vrijwilligerswerk bestaat uit het assisteren op een schooltje voor, zeg maar, speciaal onderwijs.
De opbouw en indeling van de reguliere scholen is min of meer gelijk ( más o menos, een heerlijke uitdrukking! ) aan de onze. Pré-escuela t/m 5 jaar, dan primero Y secundio colegio en eventueel universidad. Als je niet mee kunt komen op school, heb je pech. Er zijn geen voorzieningen voor buitenbeentjes. Ons schooltje is dus uniek. We komen terecht in een tijdelijk onderkomen, ingericht met wat wrakke tuintafels, een allegaartje aan stoelen, 3 ventilatoren en een gammel whiteboard met wat uitgedroogde stiften. We treffen 7 leerlingen rond de 11 jaar met hun leerkracht Yiribeth aan. Het is een boeiend stel, in korte tijd kunnen we al onze 'etiketjes' plakken. We signaleren in wisselende combinaties AD(H)D, PDD-NOS, dyslexie, dyscalculie, beperkte intelligentie, taal- spraak stoornissen, slechtziendheid en concentratie- en werkhoudingsproblemen. Twee leerlingen hebben ook een lichamelijke aandoening. Ook de thuissituaties vallen zonder uitzondering onder de noemer 'belemmerend'. Ga er maar aan staan als leerkracht! Met een minimum aan materialen, er ligt welgeteld één handleiding en 3 leerlingenboeken in de kast, probeert deze juf onderwijs te geven. De bordlesjes slaan niet erg aan, we zien de kinderen één voor één afhaken. Ze spelen met hun schriften, pakken elkaars pennen af, dromen voor zich uit en geven alleen antwoord als ze hun naam horen noemen.
Op bepaalde momenten krijgen de kinderen in wisselende groepjes les in het een of ander. Wat daarbij enorm scheelt is dat ook de kinderen behept zijn met een enorme dosis geduld. Lees: we doen even niks. Efficiënt omgaan met leertijd is hier absoluut niet van toepassing. Een zegen? Of jammer? Welke doelstelling zou het project hebben. Onderwijs of …..??? En zo ja, zijn er leerlijnen? Is er enige opbouw in het programma? We kunnen het volgende week pas vragen aan Inten. De initiatiefneemster is nu net in Nederland.
De eerste dagen kijken we vooral. En geven we hulp waar Yiri om vraagt. Met een paar kinderen rekenen, met weer anderen lezen of een dicteetje. De opgaven zijn moeilijk, veel te moeilijk vaak. Het lijkt erop dat alleen het resultaat telt. Helpen voelt vooral als voorzeggen. Het maakt niet uit of je het snapt. Als het antwoord maar goed is. Later blijkt dat sommige kinderen 's middags naar een reguliere school gaan. De opdrachten komen daarvandaan. Wat we doen is begeleiden bij het huiswerk.
Oei, au, het doet me pijn aan mijn RT hart.
Ana (11 jaar ) deed net een beetje succeservaring op...
Getallen opzetten op het telraam gaat met moeite zonder vergissingen. Ze begint steeds opnieuw vooraan te tellen. Na vele malen voordoen, lukt het haar om de hoeveelheid 8, 9 of 10 er zonder tellen op te zetten. En zelfs doortellen lukt! Dus 8 + 4, wordt vanaf 8: 9, 10, 11, 12... Ze straalt! Dan bekijken we de opgaven in haar schrift. Cijferend onder elkaar optellen type 479+ 166. Dat is een heleboel bruggen te ver. Toch krijgt ze het voor elkaar. Ze kent het trucje 9+6 = 15, 5 opschrijven, het 10 tal bij de tientallen noteren, enz. Alles m.b.v. het telraam. Zo worstelen we ons door 12 sommen heen. Daarna is het tijd om sommen voor elkaar te verzinnen. Opnieuw een grote grijns. Yes, she can!
Helaas was daarmee het rekenen nog niet klaar. Er moesten ook nog min sommen worden gemaakt. Type 86-17, dus aftrekken mét lenen. Terwijl haar niveau....Min sommen ??? Ik probeer 5-3... Het blijft oorverdovend stil aan de andere kant van de tafel. Ik doe haar schrift dicht. Ik doe het haar niet aan!
Dan volgt er een werkblad waarbij ze om een tekening te krijgen stippeltjes (bij getallen) met elkaar moet verbinden. Vanaf 200 met sprongen van 4. Ook dit kan ik haar niet aandoen. In mijn beste Spaans vraag ik aan Yiri een ander, eenvoudiger werkblad. Dat lukt! Nu moeten we oneven getallen met elkaar verbinden. We tellen in het Spaans, de even niet, de oneven wel. We hebben lol. Yes, we can! Si, podemos!
Eddy geeft op verzoek 2 keer een Engelse les. Schoolmeester zijn is net als fietsen; hij leeft zich helemaal uit. Alles eerst van tafel, voorkennis activeren, alle kinderen erbij betrekken, allemaal laten nadenken, kijken of iedereen wat opschrijft, iedereen het bij kan houden, corrigeren (ook op gedrag ) veel complimentjes geven en samen genieten van wat je kunt.
Yiri wil er naderhand alles van weten. Tijdens de lunch kletsen we, in het Spaans, dat gaat steeds beter, over van alles. Van de thuissituatie van de kinderen ( zonder uitzondering zijn er alleen moeders in het gezin, de vaders zijn...wieberen.... ) tot haar eigen leven inclusief de zorg voor haar -zieke- moeder. En natuurlijk praten we over onderwijs. Best tricky, want we zien op didactisch gebied dingen waar wij hele kromme tenen van krijgen. Net de tafel van 2 geleerd? Nou geleerd? Zonder uitleg, gewoon overschrijven, de volgende stap 3x165 en vervolgens 64: 8. Dezelfde dag! Hoe moeten we hier op reageren? We zien dat ze een groot hart heeft voor haar kinderen, we hebben gezien met welke materialen ze het moet doen...Wat is onze rol? Gelukkig vraagt ze ons veel. N.a.v. De Engelse les van Eddy hoe ze de kinderen kan motiveren. Wij zien een paar dagen later terug dat ze elementen van zijn les overneemt. Top! Ook over dyscalculie en de aanpak ervan wil ze alles weten. Eerst getalbegrip, zonder tellen hoeveelheden overzien. Getallen neerleggen en opschrijven. Kleine stapjes, hele kleine stapjes, veel herhalen, veel geduld, kinderen succeservaringen laten opdoen. Dan vertelt ze hoe Clariza (11) daar binnenkwam, een half jaar geleden kon en wilde ze niet lezen. Nu pakt ze zelf een boek en vraagt hulp. Triomfa voor de leerling zegt de juf. Ook triomfa voor de juf, zeggen wij. Ze straalt!
-
07 Oktober 2019 - 21:28
Frederiek:
Heerlijk om te lezen en zie het zo voor me! -
08 Oktober 2019 - 10:51
Joke:
Hee Angelique en Eddy,
Met dit vrijwilligerswerk verdienen jullie
dubbele punten hoor.
Jullie schetsen een mooi beeld en ik kan
me zo goed voorstellen dat jullie harten
jeuken. Je kan er zo een paar jaar aan de slag.
Maar misschien ook triest. Waarom is de wereld
zo oneerlijk verdeeld. Tenminste ik vond mijn
verblijf in ontwikkelingslanden ook altijd
aangrijpend. Het heeft meerdere kanten.
Ik lees jullie verhalen met veel plezier, goeie
schrijvers zijn jullie ook.
En wat gingen jullie verder ook weer wel of
niet doen? Latten, niet katten, nog steeds
niet samenwonen, elkaar ontdekken?
Of heeft dat inmiddels allemaal wel een
plekje gekregen?
Nog een fijne tijd en tot schrijfs,
JOKE -
08 Oktober 2019 - 16:34
Willem & Jay:
¡Pulgar arriba! -
08 Oktober 2019 - 18:40
Marijke:
Hoi Eddy en Angelique, hier kunnen jullie ' onderwijsharten' weer helemaal los gaan. Wel jammer dat jullie daar maar een paar weken zijn. Dat lijkt me best lastig. Leuk om te zien dat de kinderen zo genieten van de lessen die jullie geven! -
08 Oktober 2019 - 20:13
Jolanda:
Wat schrijven jullie heerlijk beeldend. Alsof je in het lokaaltje mee zit te kijken.
Kan ik nog iets opsturen naar jullie voor het schooltje? materialen...etc etc of liever geld zodat jullie daar wat kunnen kopen?
-
08 Oktober 2019 - 20:18
Hanny:
Goed bezig saampjes! Geniet van alle belevenissen. Hanny -
08 Oktober 2019 - 20:39
Lidy:
Wauw, wat doen jullie daar goed werk!! Echt heel knap dat jullie nu al in het Spaans kunnen communiceren.
Lees jullie stukjes met veel plezier!! Groetjes!! -
08 Oktober 2019 - 22:36
Richard G.:
Leuk dat jullie, zo samen, zulke afwisselende en boeiende ervaringen aldaar opdoen én zo heel persoonlijk doorleven. Zojuist heb ik dan ook jullie beide reisverslagen ingezien en daarbij natuurlijk ook jullie foto's gezien die goed als illustratie bij jullie verslagen passen. Eerder reageren lukte mij niet door allerlei beslommeringen rondom mijn, overigens goed geslaagde, liesbreuk operatie. Veel Liefs gewenst van Louise en Mij! -
11 Oktober 2019 - 13:23
Wim:
Weer een hele ervaring voor jullie. Terug naar de basis. Wat zijn we hier dan bevoorrecht..
Jullie hebben veel steun aan elkaar, Angelique kan haar kwaliteiten hier wel kwijt. Mooi om dit mee te maken. Geniet straks weer extra van de rondreis, maar nu nog even hard werken in de groep. -
12 Oktober 2019 - 11:29
Rosemarie:
Ook babystapjes en geduld en succeservaringen bij de juf doen. Filmen en terukijken samen. Ook leuk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
