In hoger sferen

De Heilige Vallei ( door Angelique )
Het stroomgebied van de rio Urumba wordt de Heilige Vallei genoemd. Er liggen twee belangrijke Inca bouwwerken; in Pisaq en in Ollantaytambo. Allebei verschillend van opzet. In Pisaq liggen veel terrassen in een kom-vorm. Hier werd volop geëxperimenteerd met het verbouwen van diverse aardappelrassen en graansoorten. Een beetje meer water, een beetje meer of minder in de zon, een beetje mest van de alpaca's of juist van de lama's. Zeg maar de proeftuin van Wageningen in de 15e eeuw. En dat op grote hoogte, want tegelijk moesten er de goden van de zon, de lucht, het water en vooral “Moeder Aarde” worden vereerd. De tempels bouwden ze op het hoogste punt, lekker dichtbij de elementen. Het meest indrukwekkend van dat complex vond ik de graven in de wand van een andere berg. Geen idee hoe het ze lukte om in een steile wand gaten te hakken en hun doden in te metselen. In foetushouding; weer terug in de schoot van Moeder Aarde.
Ollantaytambo ligt tussen Pisaq en Machu Picchu en was vanwege z'n strategische ligging in gebruik als legerplaats. Daarvandaan is het hele dal naar twee kanten te overzien. Ook hier terrassen voor landbouw en graanschuren want ook soldaten moeten eten. Bouwden ze de muurtjes van de terrassen en de huisjes voor het gewone volk 'landelijk rustiek' , voor de tempels gebruikten ze enorme stenen die ze van een andere berg haalden. Dus eerst met zo'n waanzinnig grote, loodzware kei de berg af en vervolgens de volgende berg op! Waarschijnlijk hebben ze eerst een soort hellingbanen aangelegd. De stenen werden bewerkt zodat ze goed op en in elkaar pasten. Hoekje eraf, beetje hakken, beetje vijlen... we hebben het over stenen van zeker 4x2x 1 m. Ze staan, vele aardbevingen later, nog steeds strak op elkaar. De bouwactiviteiten hebben zo’n 100 jaar in beslag genomen en nog steeds was het in aanbouw tot de Spanjaarden het vernietigden.

Machu Picchu
Na een dollemansrit door Cusco, omdat de chauffeur drie kwartier te laat was, waren we net op tijd om de trein naar MP te halen. Een schitterende tocht langs een kolkende rivier, uitzicht op besneeuwde bergtoppen -in de tropen-, dwars door dorpjes en met regelmatig zicht op de 'echte' Inca-trail. We zagen felgekleurde regenjassen-stipjes langs de bergwand bewegen. Ik zou het graag hebben gedaan, die Incatrail, maar na de klimmetjes de vorige dag, stonden al mijn beenspieren al helemaal strak. Alle loopkilometers in het vlakke Nederland ten spijt. Je kunt Peruanen niet verbaasder krijgen dan te vertellen dat Nederland ‘!Todo plano! is. ?Todo plano? !Si y debajo del mar! De aankomst van de trein is in Aguas Caliente, een wonderlijk plaatsje met heetwaterbronnen, een woeste, bruine rivier, bruggetjes, steile straatjes en ook hier alle huizen ‘under construction’. De volgende dag eindelijk naar dé bestemming: Machu Picchu. ​Het verhaal van de Machu Picchu ( = grote berg ) is me bekend; gebouwd door Inca’s; drie totems: de condor, de poema en de slang, goden vereren, tempels, offeren, goud, terrassen in de bergen, irrigatie systeem, stenen muurtjes, nooit ontdekt door de Spanjaarden, een van de 7 wereldwonderen.
​ Nog een halfuurtje met de bus omhoog...aankomst in de mist… het blijft mysterieus...en dan klaart het op en lijkt het alsof ze speciaal voor jou de gordijnen open doen…Er te staan, het te ervaren........ WOW!


Met de bus van Cusco naar Arequipa
We dachten dat we een luxe bus hadden geboekt, met een juffrouw aan boord die hapjes en drankjes rondbrengt en warme dekentjes uitdeelt. Eddy droomde zelfs over een welterustenkusje. Dat pakte een beetje anders uit. Het bleek de gewone lijndienst. Dat kwam neer op 12 uur hobbelen en schudden in een bus met louter Peruanen. De bus was afgeladen vol, we hebben onze ogen uitgekeken naar wat iedereen zoal mee sleept. Bij iedere stop kwamen er mensen binnen om wat te verkopen, van water tot broodjes en zelfs complete warme maaltijden. Een man wist bijna 2 uur aan een stuk, met de volumeknop op oorlogssterkte, een verkooppraatje te houden over hét gezondheidsdrankje tegen letterlijk alle kwalen. De meest gruwelijke plaatjes kwamen voorbij, van darmkanker, doorrookte longen, etterende wonden, enz. Hij bleef maar herhalen. Hij kon zo aan de slag bij Tell-sell. Als ervaring hartstikke leuk, zeker niet toeristisch, maar 12 uur is dan wat veel van het goede. Temeer daar de bus wel stopte bij ieder boerengehucht, maar er geen plaspauzes waren. Uit ervaring kan ik melden dat het lastig mikken is in een toilet in een bus die met een vaartje van 75 km over bergwegen scheurt. Mijn voorgangers hadden er, gezien de overdadige sporen, ook duidelijk moeite mee gehad. Het was al lastig zat om überhaupt in het wc-hokje te komen. Eén handje is in zo’n situatie bijzonder onhandig. Na de 1e keer was ik al bont en blauw. Wat te doen? Ik was de wanhoop redelijk nabij. Niet drinken was geen optie, vanwege de grote hoogte moet je juist veel drinken. Gelukkig was daar mijn reismaatje, hij ging met me mee, maakte de bril droog zodat ik in ieder geval kon zitten, hield me vast, stond in de deuropening zodat de lucht nog enigszins te harden was. Superlief! Dat welterustenkusje heb ik hem ‘s avonds gegeven...

Arequipa
Als je even voorbij gaat aan het bizarre idee dat ooit ( nou ja, ooit, de geschiedenis blijft zich herhalen ) vreemde mensen met boten en geweren je land komen inpikken, moorden, plunderen, jouw bouwwerken slopen en de stenen te hergebruiken dan is een stadje als Arequipa schitterend. Vanwege het gebruik van witte lavasteen is de uitstraling vriendelijk en eerlijk is eerlijk, de Spanjaarden hebben mooie gebouwen neergezet. We dwalen door de straatjes, bezoeken een een eeuwenoud klooster en museum en horen het verhaal van Juanita. Een als mummie teruggevonden Inca-meisje van 13, compleet intact, 500 jaar geleden geofferd door de Inca’s. Hmmm, zo gezellig waren ze nou ook weer niet.