Geen Tapas
Door: Eddy & Angelique
Blijf op de hoogte en volg Eddy en Angelique
22 September 2019 | Colombia, Medellín
Het was wel ff wennen: een cerveza keurig in het Spaans bestellen en geen tapas erbij krijgen!
We zitten nu in Medellin, een miljoenenstad, rijk, welvarend, zeker in 'onze' wijk. Een maatschappij op Amerikaanse leest geschoeid. Zo lijkt het tenminste. Uiterlijk: verkeersborden, Mc Donalds, KFC, Domino's enz. Ook op de televisie veel Amerikaanse invloed: Disney Channel, Fox-sports, en allerlei nagesynchroniseerde Amerikaanse series. Het onderwijs, gezondheidszorg en ouderenzorg zijn van een hoog niveau, althans voor de happy few. Dus als je geld hebt... In het begin van de week hadden we het gevoel het echte Colombia nog niet ontmoet te hebben. Deze week zaten we intern in de Spaanse school. Elke dag 4 uur intensief les in kleine groepjes en daarna tarea ( huiswerk maken ). Huiswerk is trouwens hier een essentieel onderdeel van het onderwijs. Niet alleen op de Spaanse school, maar op alle scholen. Het principe is instructie op school en thuis oefeningen maken. Ook voor 8 à 9 jarigen zo'n 2 uur per dag. Dit alles kwamen we te weten tijdens een uitstapje naar een opvanghuis voor meisjes uit kansarme gezinnen, drugs, geweld, seksueel misbruik. Een fantastische beschermde opvang op een finca ( boerderij ) buiten de stad. Absoluut niet door een overheid gesubsidieerd, maar met behulp van donateurs met liefde en passie geleid. Dezelfde passie voor een betere wereld voor kinderen zagen we toen we in comuna treize (13), een krottenwijk, bij een buurtopbouw- project, op bezoek waren. Na een gezamenlijk partijtje voetbal en spelletjes kon Eddy zich gelukkig aan het dansen onttrekken... Als afsluiting hebben we geholpen een maaltijdje -verzorgd door een donateur- uitgedeeld. Ontroerend was te zien hoe een tiental kinderen het pakketje onaangeroerd liet het als een schat vasthielden en ermee naar hun huisje liepen...voor mama..
Natuurlijk ontvangt zo'n project toeristen in de hoop op nieuwe donateurs en giften...dat is ze dus gelukt, maar we gaven het graag. Deze Jenny zette zich voor 100% in om voor voor 'haar' kinderen het verschil te maken.
Tja, en toen was het zaterdag tijd om echt toeristje te gaan spelen. Een dagtoer naar een hoge monoliet midden in een kunstmatig merengebied, aangelegd om electriciteit op te wekken. De monoliet Piedra El Peñol is 220 meter hoog en met 770 treden te beklimmen, dat hebben we gedaan. Het nabijgelegen dorpje Guatapé is toeristisch maar wel erg leuk. Ook hier de plaatselijke economie gestimuleerd door er wat te eten en te drinken. We moeten toch blijven denken aan het compenseren onze ecologische footprint. Want morgen gaan we weer vliegen.
Eddy
Jong en oud(er)
Om (wat) Spaans onder de knie te krijgen, zijn we dus letterlijk terug in de schoolbanken. Mijn klasje bestaat uit 5 studenten inclusief mezelf. Het is een bonte mengeling van nationaliteiten. De leeftijden variëren van midden tot eind twintig, met een uitschieter naar sesenta y tres años. Ik dus. Zij kunnen met gemak mijn kinderen of zelfs kleinkinderen zijn...
Ik ben terecht gekomen in de secundo curso, Ingeschat als iets meer dan todos blanco. Het gaat snel. Van zo'n 50 regelmatige werkwoorden ken ik de betekenis en kan ik ze vervoegen. Dat laatste is trouwens een simpel technisch trucje. Lastiger wordt het om je uit te kunnen drukken; *Waar ben je? ,*Wat doe je?, *Wat,waar en hoe laat ga je eten?*Hoe kom je daar?, *Wat ga je daarna doen?, *Waar spreken af ? enz. Het duizelt me af en toe flink. Dat zie ik overigens terug bij mijn klasgenoten. Al ligt de oorzaak bij hen meer in de nacht ervoor. Fiëstas met muchos mojitos en tequila is hier overal en altijd mogelijk. Ook qua woordenschat zitten we niet helemaal op één lijn. Zwoeg ik op de dagen van de week, voorzetsels, uitgangen van bijvoeglijke naamwoorden, zij doen weliswaar braaf mee, maar het boeit ze niet echt. Ze veren pas op als het gaat over chicas en chicos, amigos, novio of novia ( partner ) of helemaal on top: amigovio ( friend with benefits ) en de opklimmende trap van me interesa, me gusta en lo quiero.( vrij vertaald: ik wil je...) Allemaal zeer bruikbaar op Tinder!
Angelique
We zitten nu in Medellin, een miljoenenstad, rijk, welvarend, zeker in 'onze' wijk. Een maatschappij op Amerikaanse leest geschoeid. Zo lijkt het tenminste. Uiterlijk: verkeersborden, Mc Donalds, KFC, Domino's enz. Ook op de televisie veel Amerikaanse invloed: Disney Channel, Fox-sports, en allerlei nagesynchroniseerde Amerikaanse series. Het onderwijs, gezondheidszorg en ouderenzorg zijn van een hoog niveau, althans voor de happy few. Dus als je geld hebt... In het begin van de week hadden we het gevoel het echte Colombia nog niet ontmoet te hebben. Deze week zaten we intern in de Spaanse school. Elke dag 4 uur intensief les in kleine groepjes en daarna tarea ( huiswerk maken ). Huiswerk is trouwens hier een essentieel onderdeel van het onderwijs. Niet alleen op de Spaanse school, maar op alle scholen. Het principe is instructie op school en thuis oefeningen maken. Ook voor 8 à 9 jarigen zo'n 2 uur per dag. Dit alles kwamen we te weten tijdens een uitstapje naar een opvanghuis voor meisjes uit kansarme gezinnen, drugs, geweld, seksueel misbruik. Een fantastische beschermde opvang op een finca ( boerderij ) buiten de stad. Absoluut niet door een overheid gesubsidieerd, maar met behulp van donateurs met liefde en passie geleid. Dezelfde passie voor een betere wereld voor kinderen zagen we toen we in comuna treize (13), een krottenwijk, bij een buurtopbouw- project, op bezoek waren. Na een gezamenlijk partijtje voetbal en spelletjes kon Eddy zich gelukkig aan het dansen onttrekken... Als afsluiting hebben we geholpen een maaltijdje -verzorgd door een donateur- uitgedeeld. Ontroerend was te zien hoe een tiental kinderen het pakketje onaangeroerd liet het als een schat vasthielden en ermee naar hun huisje liepen...voor mama..
Natuurlijk ontvangt zo'n project toeristen in de hoop op nieuwe donateurs en giften...dat is ze dus gelukt, maar we gaven het graag. Deze Jenny zette zich voor 100% in om voor voor 'haar' kinderen het verschil te maken.
Tja, en toen was het zaterdag tijd om echt toeristje te gaan spelen. Een dagtoer naar een hoge monoliet midden in een kunstmatig merengebied, aangelegd om electriciteit op te wekken. De monoliet Piedra El Peñol is 220 meter hoog en met 770 treden te beklimmen, dat hebben we gedaan. Het nabijgelegen dorpje Guatapé is toeristisch maar wel erg leuk. Ook hier de plaatselijke economie gestimuleerd door er wat te eten en te drinken. We moeten toch blijven denken aan het compenseren onze ecologische footprint. Want morgen gaan we weer vliegen.
Eddy
Jong en oud(er)
Om (wat) Spaans onder de knie te krijgen, zijn we dus letterlijk terug in de schoolbanken. Mijn klasje bestaat uit 5 studenten inclusief mezelf. Het is een bonte mengeling van nationaliteiten. De leeftijden variëren van midden tot eind twintig, met een uitschieter naar sesenta y tres años. Ik dus. Zij kunnen met gemak mijn kinderen of zelfs kleinkinderen zijn...
Ik ben terecht gekomen in de secundo curso, Ingeschat als iets meer dan todos blanco. Het gaat snel. Van zo'n 50 regelmatige werkwoorden ken ik de betekenis en kan ik ze vervoegen. Dat laatste is trouwens een simpel technisch trucje. Lastiger wordt het om je uit te kunnen drukken; *Waar ben je? ,*Wat doe je?, *Wat,waar en hoe laat ga je eten?*Hoe kom je daar?, *Wat ga je daarna doen?, *Waar spreken af ? enz. Het duizelt me af en toe flink. Dat zie ik overigens terug bij mijn klasgenoten. Al ligt de oorzaak bij hen meer in de nacht ervoor. Fiëstas met muchos mojitos en tequila is hier overal en altijd mogelijk. Ook qua woordenschat zitten we niet helemaal op één lijn. Zwoeg ik op de dagen van de week, voorzetsels, uitgangen van bijvoeglijke naamwoorden, zij doen weliswaar braaf mee, maar het boeit ze niet echt. Ze veren pas op als het gaat over chicas en chicos, amigos, novio of novia ( partner ) of helemaal on top: amigovio ( friend with benefits ) en de opklimmende trap van me interesa, me gusta en lo quiero.( vrij vertaald: ik wil je...) Allemaal zeer bruikbaar op Tinder!
Angelique
-
22 September 2019 - 19:47
Ida:
Nu al bijzondere ervaringen zo te horen!
Fijne tijd daar
Groetjes Ida -
22 September 2019 - 23:16
Marijke:
Fijn dat jullie nu al een bijdrage hebben kunnen leveren. En wat de Spaanse les betreft; op jullie leeftijd hoef je sommige dingen toch niet meer te weten? :) -
23 September 2019 - 09:33
Greet:
Yes, weer goed om te lezen. Deze reis met een missie en footprints. Sombrero af voor deze taken.
En tja, je bent nooit te oud om te leren!
-
24 September 2019 - 16:07
Ineke Van Velp:
Wat een bijzondere ervaringen. Heel leuk om te lezen. Indrukwekkend land om te zien! -
25 September 2019 - 20:40
Rosemarie:
Zo...weer een boompje erbij om te planten. Ik zal eens illekeurige mensen vragen morgen op de uni of ze jullie blog ook gaan volgen.... -
30 September 2019 - 18:53
Els De Bruin:
Van deze verhalen en foto's krijgt een mens wel weer zin!
Alhoewel .... die van Eddy op de trap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
